Move Forwards with a Look Backwards

ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง หันมามองหลังสักหนึ่งที

ภาควิชาฯ กำลังจะมีอายุครบสี่สิบเก้าปีในเดือนพฤศจิกายน สิ่งหนึ่งที่กรรมการจัดงานกำลังดำเนินการอยู่คือหนังสือหนึ่งเล่มเพื่อวาระดังกล่าว ทีมการศึกษาก่อนปริญญาได้คุยกัน เกี่ยวกับโควตาหนังสือจำนวนห้าหน้าว่า เราควรจะใส่อะไรลงไปบ้าง
๑. เราเปลี่ยน เราปรับปรุง เราสอนสองสัปดาห์ตั้งแต่รุ่น ๑๑๖ ตอนนี้เด็กรุ่น ๑๒๑ กำลังอยู่กับเราเป็นกลุ่มที่สองแล้ว
๒. เรานำ simulation มาใช้สอนซึ่งจะครบสามขวบประมาณสิงหาคมนี้ เราทุ่มหมดหน้าตักแล้ว เพราะต้องแลกกับวันที่ทำงานในห้องผ่าตัดและบรรยายภาวะแทรกซ้อน กับ การเรียนด้วยสถานการณ์จำลองหนึ่งครั้ง นักศึกษาบอกว่าน้อยไป..ได้ครับ เราจะลดวันในห้องผ่าตัดลงอีกหนึ่งวันครับ
๓. เราสอนโดยให้นักศึกษาหมุนไปเจออาจารย์สามท่าน ตอนนี้เราจับให้ทั้งสองไปด้วยกันตลอดสองวีก เกือบปีแล้วสินะ
๔. เราเน้นการประเมินผู้ป่วย การเตรียมผู้ป่วย ดังนั้นเราเลยทอนวันจากห้องผ่าตัดอีกวัน เพื่อการนี้โดยเฉพาะ เราพานักศึกษาไปที่ศูนย์ส่องกล้องทางเดินอาหาร
๕. ไหน ๆ ก็ปรับ ก็เปลี่ยนแล้ว แทนที่จะต้องเขียนรายงาน ก็นำเสนอรายงานเลยแล้วกัน จะได้ประหยัดพลังงานทั้งคนเขียน กะ คนอ่าน ปีนี้เราเลยเปิดห้อง ให้ทุกคนได้เข้าไปพร้อมกัน ครั้งแรกนะ นี่
๖. จำนวนผู้เรียน ทำไมมากขึ้นนะ ไหนว่าคุมกำเนิดได้ดี แต่นักศึกษาแพทย์ต่อปีเพิ่มขึ้นจริง ๆ ตอนปีหกสิบเอ็ดเลือดสี่สิบสองวีก ยังนึกไม่ออกเลยว่ากลุ่มจะใหญ่ขนาดไหน
๗. ความประทับใจเริ่ด ๆ มีหรือเปล่าไม่แน่ใจ...่จำได้ว่ามีคนบอกว่า เคยคุยกับน้องปีสองแล้วว่าไม่รู้ว่าเรียนเบสิกไซเสด ไปทำไรบอกน้องไปว่าได้ใช้นะ เปิดภาพในอดีตดู..บอกว่าหุ่นยนต์สามารถทำผ่าตัดได้ แต่หุ่นระงับความรู้สึกยังไม่มี
๘. ตำรา...อุ๊ย ต้องมีด้วยเหรอ แล้วจะขายได้เหรอ?? แผนกลยุทธ์...นะ เล่มล่าสุดของฟาหรั่งเค้าปี ๑๙๗๖ นะเธอ สิบอกให้
๙. ทำงานได้ทุกวันนี้ คนที่เหนื่อยกว่าใครนะหรือ...คุณพี่แก้มแดง ของนักศึกษาอะสิ กำชับตลอดเลย ถ้าคุณเธอลาออก...ทุกคนในทีมลาออกตามเธอหมดแน่นอน กระซิบพี่หัวหน้าแล้ว กรุณาหาผู้ช่วยเธอด้วย
๑๐. เฟกบุ๊ก หน้านี้..สองปีฝ่า ๆ แล้ว ที่เขียนที่ทำอยู่ คิดว่าเป็นเพราะกลัวแพ้ภาควิชาฯ อื่น ครั้งแรกที่เห็นจากการนำเสนอที่คณะฯ เป็นภาควิชากายวิภาคศาสตร์นำเสนอ เราเลยเดินตามภาคนั้น
๑๑. อนาคต..อะไรจะเกิดขึ้นกับรายวิชานี้ คิดว่าเราคงจะหายไปหนะ ใครจะคิดว่าอย่างไรเราไม่รู้ แต่โรงเรียนแพทย์หลายแห่งเค้าไม่มีรายวิชานี้บนใบทานซาคริบมานานแล้ว เราสอนรายวิชาที่ผู้เรียนไม่ได้นำไปใช้ในชีวิตประจำวัน แต่อย่างไรก็ตาม เรายังสามารถไปร่วมสอนกับภาควิชาต่าง ๆ ได้ทั้งปรีคลินิก และคลินิก

สรุปว่า โควตาห้าหน้า นี่มันจะพอไหมเนี่ยะ